Het pompstation als oase in deze woeste wereld | COLUMN
Op 1 januari 2020 startte ik mijn eigen bedrijf als horecafotograaf. Ik was zo blij dat ik dit eindelijk doorgezet heb. Daar heeft behoorlijk wat werk achter gezeten voordat ik die stap kon zetten. Toen zat ik namelijk zonder werk en de overheidsinstanties eiste dat je het een en ander moest doen voordat je je kon inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Gelukkig was dat uit de weg en kon ik me focussen op het opkomend feest van carnaval. Lekker veel uren wegwerken en goed verdienen. Samen met een collega-fotograaf hebben we het beste, het slechtste, op de gevoelige plaat gezet. Geweldige tijden.
Maar onwetend voor ons, hield het hier ook op. Covid-19 deed zijn intrede, de horeca sloot en daarbij ook mijn werk. Kroegen kunnen ineens niet meer uitbetalen en ineens kun je fluiten naar je geld. Ik ben niet de enige ondernemer met dit probleem. Gelukkig zijn er nog wel klanten die wat toesturen zodra ze het kunnen missen, maar ook zij hebben het moeilijk.
‘Opgeven is geen optie’
Velen hebben het niet in de gaten, maar de economie staat op instorten. Wegens gebrek aan werk ben ik voor de krant columns gaan schrijven, meer ook om het hele coronagebeuren van me af te zetten. Op de meeste columns heb ik mooie antwoorden gekregen, een enkeling die het er niet mee eens is. Het is even stil geweest omdat ik tijd nodig had om mezelf weer te vinden. Met hulp van de weinige mensen die ik nog wel mocht zien, lukte dat aardig en ben ik weer terug met een flinke column. Ook ben ik in de tussentijd mezelf aan het omgescholen van horeca naar andere vormen van fotografie. Opgeven is geen optie.
Nu dat we opnieuw in een lockdown zitten, met dank aan iedereen die in tegenstelling van mijzelf wel alle ontmoetingsregels aan de laars gelapt hebben, blijven er nog maar weinig plekken over om toch nog een beetje contact te hebben met anderen. Zonder dat je je te veel zorgen hoeft te maken dat je ineens in de drukte staat. Iedereen heeft wel zo'n plek. Als je dat niet hebt, raad ik je aan om er toch eentje te vinden. Een plek waar je even jezelf kunt zijn zonder de opdringerigheid van anderen.
Pompstation
Voor mij is dat een 24 uurs-pompstation. Zelf woon ik een appartementencomplex. Om de paar weken is er wel een koppel die wel ergens ruzie over maakt. Ookal woon je op een andere verdieping, je hoort ze, ook s' nachts. Zo ook vanavond. Je wil er niet tussen komen, want het zijn je zaken niet. Maar toch wil je laten weten dat je het beu bent. En vandaag was ik dat. Onderweg naar mijn oase heb ik de deur zo hard mogelijk dichtgetrokken. Als ik jullie kan horen, horen jullie dit ook.
Het was verbazend stil toen ik terugkwam. Als je elke dag op elkaars lip zit, is het een uitdaging om goed daar onderuit te komen. Als je daarmee anderen wakker gaat houden, ben je verkeerd bezig. Jezelf overgeven aan je emoties is volstrekt normaal, alleen hebben we allemaal tegenwoordig een korter lontje, waar geen rekening mee gehouden wordt. Zowel binnen in het huis als daarbuiten.
Laatste dagen van 2020
Tel tot tien, luister naar elkaar. Wees blij dat je een wederhelft hebt die je accepteert met al je tekortkomingen. Niet iedereen heeft dat. Behandel anderen zoals je zelf behandelt wilt worden. Dan komen we allemaal de laatste dagen van het dit jaar goed door.
Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android
