'Toen ik op Eikenburg zat, werd kaskraker Ben Hur ingehuurd'

Toen ik begin zestiger jaren op kostschool Eikenburg in Eindhoven zat, mocht ik éénmaal per maand naar huis. Bizar: van Eindhoven naar Maarheeze was maar 17 kilometer. Ik had het kunnen kruipen! Mijn vader moet gedacht hebben: ik betaal 1530 gulden schoolgeld. Twee ribben uit mijn lijf. We zullen verdomme ópeten wat we betaald hebben!

In de weekends was het ‘duf’ op Eikenburg, omdat de gangmakers met weekendverlof waren. De achterblijvers gingen 's zaterdags verplicht zwemmen in het Sportfondsenbad. Een klereneind lopen van de Aalsterweg naar Eindhoven-centrum. ‘s Zondags stond er, na drie kerkbezoeken, een stokoude film op het programma.

Goedkope flutfilms. ‘Lassie, de likkende Labrador’ of ‘Charlie Chaplin'. Geen films waarvan je een vochtig kruis opliep. Logisch dat wij na elk bezoek aan het Sportfondsenbad met de neus tegen de vitrine stonden van de Plaza-bioscoop, waar ‘vettige’ films draaiden. 'Hitsige nachten in Tahiti' en alle slappe aftreksels van dien. Soms kregen we op Eikenburg een misdaadfilm. Maar die was dan zo gedateerd, dat de politie nog op dinosaurussen reed.

Trillende voorgevel

Eéns per jaar was het groot feest: 'Broeder overste' was jarig. Dat betekende voor de hele school friet met mayonaise. Een ongekende delicatesse. 800 leerlingen vlogen tegelijk op enorme ketels friet af, als hyena’s op een badkuip knakworst. Honderd keer lekkerder dan de dagelijkse, gore andijviestamp, met oranjekleurige jus, waarvan de vetogen je indringend aankeken (broeder ‘tuinman’ gooide het overschot altijd in zijn motormaaier). Als feestelijk toetje kregen we chipolatapudding, die mij herinnerde aan mijn tante Frida. Haar voorgevel trilde hetzelfde als die glazige, ranzige blubberzooi.

Kaskraker Ben Hur

Slagroom op de feestdag was de hoofdfilm ’s avonds. Vaak een duurdere topfilm met bijbelse ondertoon, waarvan ik weken hoteldebotel was. Vooral omdat het de eerste kleurenfilms waren, met ruimtelijk dolby-effect. Alsof jijzelf doodsbenauwd in een schuttersputje zat, met de broek vol bruine bras. Ik kende het woord toen nog niet maar het was voor ons, kostschooltobbers, pure beleving. Fraai uitgedoste Romeinse soldaten en arme sloebers met afgrijselijke oogziektes, die vóór de stadspoort lagen te bedelen: ‘De 10 Geboden’, ‘Spartacus’, ‘De Bijbel'. Dat soort films. Toen ik op Eikenburg zat, werd de kaskraker Ben Hur ingehuurd. Liefst 11 Academy Awards, evenveel als later ‘Titanic’ en ‘Lord of the Rings'.

Lezers, die de spektakelfilm Ben Hur hebben gezien, herinneren zich de scene van het wagenrennen. Een verbeten strijd tussen de bloeddorstige Messala en galeislaaf Ben Hur. De 150 arme slaven waren de roeiers van het keizerlijke vlaggenschip en kregen ze onophoudelijk uitgemeten met de leren zweep. Zeker als de keizer wilde gaan waterskiën moest er een schepje bovenop.

Knie- en polsbreuk

Het allereerste weekend, thuis, speelde ik Ben Hur fanatiek na. Op de fiets van mijn moeder sprintte ik als een bezetene over het 150 meter lange tuinpad, terwijl ik meedogenloos met een gaffel in elke bessenstruik langs het pad porde. Tot onze hond onder een struik uit schoot en tussen de spaken belandde. Ben Hur kostte mij zes weken ziekenhuis met een knie- en polsbreuk.

Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android