'Toen we lichtjes moesten draven, was ik er meteen klaar mee'

Mijn kennis van de paardenwereld is beperkt. Toch zagen mijn vrouw en ik regelmatig wedstrijden met wereldtoppers als Jeroen Dubbeldam, Piet Raijmakers en Albert Voorn. Een vriend van ons was foeragehandelaar en moest de peperdure knollen van stro en hooi voorzien tijdens paardenevenementen. Hij had toegang tot de VIP-tent, waardoor ook wij vrij konden rondgapen in het nepwereldje van 'pingping en blingbling'.

Zelf heb ik één keer op een paard gereden. Op zo'n scheve, afgetrapte manegeknol, zonder zadel, maar gelukkig wél met provisorische stijgbeugels. Toen we lichtjes moesten draven, was ik er meteen klaar mee. Die bejaarde hinnikerd kwam steeds met zijn stekelige ruggengraat omhoog, als ik gevoelvol door de knieën zakte, om mijn 'aandelen' pijnloos te laten landen. Dat heb ik geweten. Ik heb veertien dagen dwars op de wc gezeten.

'Concours Hippique' is een chique gebeuren. Op Prinsjesdag zie je ernstig mismaakte hoedjes van vrouwelijke Tweede Kamerleden maar bij paardenevenementen zie je pas écht mensonterende creaties. Meestal gedragen door middelbare, strakgetrokken types. Poepbruin van het 'droog frituren'. Sommigen dragen zoiets als een ruim bemeten vlaaischotel op hun bijgekleurde haardos, om het ergste verval aan het zicht te onttrekken.

Anderen schamen zich niet om een compleet campinggasstel op hun pruik te zetten. Als de lellebellen hun dagschotel van acht chardonneetjes hebben genuttigd, worden ze overdreven aanhankelijk, kusserig, knuffelig en jaloers. Voor hun leeftijd dragen ze veel te blote kaviaarjurkjes, die hun pigmentbultjes alleen maar accentueren. Het lijkt wel of ze op een luchtbed met kauwgom hebben gelegen.

Jan Tops in Valkenswaard

Ik herinner me een concours in het knusse ministadion van topruiter Jan Tops in Valkenswaard. Vanwege het exclusieve deelnemersveld had het ook hare majesteit Beatrix behaagd naar het hete zuiden af te zakken. Onder het snikhete VIP-tentdoek zaten 150 bobo's hun dure, gratis consumpties weg te werken. Buiten zaten ook nog eens 2.500 tobbers, onder de meedogenloze middagzon, hun pislauwe Jupiler weg te kloeken, terwijl honderden kinderen druk doende waren hun gesmolten ijsjes van hun armen te lebberen.

Oranje rozet, bloemen en een vette zak dollars

Nederlands topruiter Jos Lansink won die middag de 'Grote Prijs van Valkenswaard'. Dus meldden de ruiter en zijn statige hengst zich bij hare majesteit voor de Ceremonie Protocollaire: een oranje rozet, bloemen en een vette zak dollars. Lansink nam, volgens protocol, zijn pet af en veegde het zweet van zijn gezicht. Intussen was paardenliefhebster Beatrix al begonnen met knuffelen: eerst in de nek, toen rond de neusgaten en achter de oren. Voor alle duidelijkheid: niet bij Lansink, maar bij het paard.

En wat gebeurde? Het paard kreeg, geheel spontaan, een knoert van een erectie. Op de kermis zag je vroeger van die enorme, gekleurde zuurstokken en kaneelstaven. Nou, dat waren kleurpotloodjes, vergeleken bij de honkbalknuppel van deze hengst.

Een verlegen, verlammende stilte bleef boven het stadionnetje hangen. Dat oorverdovende moment duurde tot hare majesteit terugliep naar haar 'koninklijke neutje', met twee handen voor haar vuurrode gezicht. Toen barstte een lachorkaan los, die tot in Eindhoven te horen was.

Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android