'Ik ging vroeger dikwijls naar Lommel SK, een omhooggevallen voetbalclubke'

Ik ging vroeger dikwijls naar Lommel SK; een omhooggevallen voetbalclubke, dat jaren bleef promoveren, tot in het walhalla van het Belgische profvoetbal. Chique clubs as het Brusselse Anderlecht en Club Brugge moesten afreizen naar het Kempendorpje van 34.000 inwoners.

Een hoogbejaard stadion, met houtworm in de doelpalen en houten luiken als kassa, waarachter dorpsnotabelen in schoolschriftjes de ‘inkom’ bijhielden. Onbezoldigde Lommelse lokettisten, parkeerwachters en ‘loterijleurders voor de wedstrijdbal’ moesten al vroeg opdraven als de club ‘s zaterdagsavonds aan de bak moest. Zelfs de heilige mis werd vervroegd naar 17.00 uur. De pastoor en de kapelaan hadden ook seizoenkaarten en raffelden de gebeden steeds vlugger af. De preek op zaterdag werd ingekort tot één zin: “Gaat héén en gedraagt u, óók as we àchter staan!”

Lommelse camions, bouwketen en containers werden vrijdagsavonds schoongespoten van groenteresten, specie, duiven- en kippenstront om, opgestapeld, dienst te doen as skybox. Lommel wilde meedoen met de grote jongens. Met landbouwplastic, slingers, ballonnen, spuitbussen en een pallet ‘geurvreters’ was de behuizing ook acceptabel voor de chique, gebontjaste huppelkutjes van Anderlecht. Veelal strakgetrokken, chemisch gezellige Prozactypes, die vóór de match al flink aan de prosecco stonde te lebberen. Veel mondainer dan de Lommelse bestuurdersvrouwkes met hun degelijke permanentje, oorlogsdecolleté en geplamuurde lippen.

Martens Pils

Als hun prosecco in de bloembak was ‘gekieperd’ begonnen ze aan de lokale trots: Martens Pils. In Lommel ook geen kaviaar of andere verkwisterij. Kaasblokjes en zelf gerolde zoutstengels werden geserveerd. Je kon maar beter wat in je maag hebben, als je straks tóch moest óvergeven. De vorstbestendige, drolvaste toiletjes met cowboydeurtjes stonden buiten. Aan de schoenen kon je meestal zien of er een man of een vrouw op zat.

Een meter bier

Rond het hoofdveld was lukraak bijgebouwd, buiten medeweten van de Lommelse gezagsdragers. De goal stond helemaal tegen het met tralies beschermde kantineraam. Als de keeper achterover viel, viel hij met zijn knikker op de vensterbank. Opvallend genoeg was er nooit rottigheid in de knusse, maar uitgeleefde voetbaltempel, terwijl de aanhang van de tegenpartij gewoon achter gammele schuttingplaten zat, zonder draad. Bezoekers bestelden graag één meter bier: een plank met tien gaten. Vanuit de kantine gaven supporters de plank met tien pils over de hoofden door, tot ergens bij de hoekvlag. Er werd niet één pilsje gejat. Probeer dat eens in de ArenA of De Kuip.

Cholesteroltenten

Lommel SK regelde zelf de catering. Er stonden 5 friteskotten annex cholesteroltenten rond het stadion. Met echte hamburgers. Weggestopt in een héél Turks brood, volgepropt met ‘ajuin en choucroute'. Bij elke hap dropen de ketchup en mayonaise rijkelijk over je schouders. Als ik thuiskwam vroeg mijn vrouw: "Hedde gij gevochten vanavond?"

Heerlijke tijden, zo’n 25 jaar geleden. Toch nog eens gaan kijken of die culinaire frietkotten nog overeind staan.

Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android