'Lachen mocht bij Philips, zolang het maar niet in werken ontaardde'

Philips was ooit een bedrijf waar je werd gepamperd van de wieg tot het graf. Er waren meer bedrijven die als ‘speelpaleis’ bekend stonden. Bij de gemeente en het kadaster scheurde je je blaas ook niet van het werken. Bij de oude gemeente Budel werd zelfs ooit een ambtenaar van de plantsoenendienst in het ziekenhuis opgenomen, omdat de schoppensteel door zijn arm was gegroeid.

Hoe het in de beginjaren was bij Philips, weet ik niet. Ik hoorde wel van oudere werknemers dat de familie Philips zelf heel sober leefde. Ze vertelden dat Frits Philips als kind zelfs nog jaren in de doos van de afwasmachine heeft moeten slapen. Daarom is hij waarschijnlijk zo’n doorzetter geworden. Als hij kansen zag voor Philips, zette hij er onmiddellijk zijn tanden in.

Ik heb vier jaar bij Philips gewerkt. Eigenlijk is ‘doorgebracht’ een betere omschrijving. ‘s Avonds volgde ik op de Philips-bedrijfsschool de opleiding handelscorrespondentie Duits-Frans-Engels. Overdag lanterfantte ik, schamel betaald, op het vertaalbureau van de Centrale Serviceafdeling in Eindhoven. Ik leerde daar veel nieuwe woorden. Daar waren ze sterk in bij Philips. Ik weet nog dat de ladyshave geïntroduceerd werd, die we toen intern al gauw de ‘kutschaaf’ noemden. Eind jaren ’60 was zo’n aanduiding nog een doodzonde.

Philips lanceerde veel nieuwe producten, vooral voor persoonlijke verzorging. Mijn baas van het vertaalbureau kreeg van de ontwikkelafdeling al heel vroeg de opdracht om passende productnamen te bedenken, die internationaal ook een beetje klonken. Godzijdank was hij een geboren humorist en een ‘rasopnaaier’. Hij kwam regelmatig met zelf verzonnen revolutionaire uitvindingen die het levenslicht nooit zouden aanschouwen. Zo herinner ik me de Philips Menstruatiedetector. Zogenaamd een apparaatje, kleiner dan een luciferdoosje, dat mannen in hun zak konden stoppen als ze gingen dansen. Hier werd een middag ‘serieus’ over gebrainstormd (lees: geouwehoerd). Het mocht wat kosten bij Philips.

Volgens onze baas zou Philips binnen afzienbare tijd ook op de markt komen met een apparaatje dat de ‘druk op de blaas kon uitstellen tot na het laatste tv-journaal. Zelfs over de wegwerpcamera voor onderwater en de elektrische golfballenpomp werd vergaderd. Het waren altijd dezelfde humorloze droogstengels die er instonken. Zelf vond ik de uitvinding van de ‘Philips ritsepitser’ geniaal: een apparaat om gleufjes in de koffiebonen te maken (zie tekening). Lachen mocht bij Philips, zolang het maar niet in werken ontaardde.

Op Centrale Service werkten toen in de voormiddag ook nog PSV-voetballers (destijds nog semiprofs), met een uiterst rekbare taakomschrijving. De meesten verkwanselden hun tijd tussen de koffieautomaat, de toiletspiegel en het opgeilen van de hormonale ‘typekamermiepjes’. Eén bekende voetballer, die later nog het Nederlands elftal haalde en wiens naam ik dus niet zal noemen, werd zelfs de ‘bedrijfshengst’ genoemd.

’s Zondagsavonds bij ‘Sport in Beeld’ zag je ze dan buffelen op tv tijdens PSV-Ajax. Dan waren die geparfumeerde ‘fatjes’ van ‘door de week’ de ergste schoppers. Met snotslierten onder de neus en bloeddoorlopen ogen.

Philips. Ik had het voor geen goud willen missen.

Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android