'Elke 5 jaor moet ik in Maarheeze het graf kuisen tijdens Allerziele'

Allerheilige & Allerziele, Katholieke fistdage die oit flink bonuspunte opleverde vur dun hemel, mar intusse zen weggesaneerd. 'Heilige' worre toch nie mir bij gemakt. ‘Allerziele’ mag nog efkes blijve van ut kerkelijk gezag. Vurral door de ‘oprechte deelneming’ van boekettenschuivers as Fleurop en Intratuin.

‘Bloemen houwe van mense’, mar bloemiste houwe van begrafenisse.’ Begin november ligt Nederlandse bezaaid onder de witte chrysante.

Elke 5 jaor moet ik in Maarheeze het graf ‘kuisen’ van mun ouders en bruur. Als ge 16 jaor weg bent van oewe geboortegrond blijft het kerkhof spannend: ge wilt toch wete wie intussen hun ‘krentje voorgoed hebbe dichtgeknepe!’ Zoas beroepsmaagd Tiny van 78, die as un fout geadresseerd poststuk, ongeopend retour ging. ‘Brabantse nachte zen lang’ mar zij was er te preuts vur. Marktkoopman Tjeu, die 55 jaor onzichtbare haarnetjes verkocht en schatrijk wier. Mij trof vurral het graf van Sjef, die al nie deugde voorda ‘misbruik’ was uitgevonde. Die ons, as kindere, dwong: “Vuult us in mun tes, daor zit unne meikever in.” Wa wij vuulde was duidelijk veul groter en wermer dan unne meikever. Smeerkees!

Het kerkhof is één grote herinnering. Ik dacht terug aan munne misdienaartijd toen we meej Allerziele unne poster over unne grafzerk hadde geplekt meej de tekst: “Ben over 5 minuten terug!”

Hartvernauwing
Elk jaor trefte bekende, die ôk van huis zen gestuurd meej unne emmer, handveger en Jif. Dit jaor kreeg ik ‘n ‘hartvernauwing’ toen ik oud-klasgenoot N.N. trof. Hij war as kind al gruwelijk ontspoord mar in de grond ginne verkeerde. Ik had ‘m 35 jaor nie gezien en we omhelsde mekaar! Dattie minstens 20 jaor in de bak had gezete, telde nie. Hij bleef mij vasthouwe meej zun forse kolenschoppe, waormee hij mense koud moet hebbe gemakt. ‘Hij had pas zunne kleinzoon van 12 nor het kerkhof gebracht’, snikte hij.
Onmenselijk! Ook vur Godverlaten opa’s as N.N..

Vlinders dur mun kruis
Ik zag jeugdliefde Els. Terwijl ik donkerrood kleurde, fladderde wir vlinders dur mun kruis. Elsje war ’n beeldschôn, bedeesd meidje dè ik oit liet zitte. Om niks!! Ik verwachtte un sneer: ‘Wa doede gij hier, klootzak?’ Maar nee, oprechte interesse hoe ut meej mijn gezin ging. Ik vuulde me ter plekke krimpe tot unne mini-Pinokkio. Paradoxaal, mar Allerziele vuult vur mij as unne zalige fistdag.

Toen we nor d’n auto liepe viet N.N. opnieuw m’n polse vast: “Ge wit wel, Jan, ik heb veul meegemakt, mar ik sterf nog liever dan da ik wor begrave op zo’n kerkhof!”

Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android