'Kappie, de moorddadige minilama en mispeer van de schepping'

Ons vadder war 45 jaor ambtenaar bij de Raad van Arbeid. As ge as ambtenaar bevorderd (gepromoveerd) wilde worre, moeste vurrral de 'ballekes van de baas goed werm houwe'.

Overheidsdienders hebbe de naam ‘noar bove te likke en nor beneeje te schoppe’ mar onze pa war anders. As zwaor katholiek wilde hij gin collega’s, die un toontje lager zonge, benadele. Hij zou ze nog liever uit eige tes betale. Opkijke tege hogere ambtenare deed-ie wel, tot afgrijze van ons moeder.

Onze pa had unne chef, Vlieghuis, die geraffineerd inspulde op onze pa zun promotiedrang. Regelmatig liet-ie het woordje ‘bevordering’ valle, wor onze pa bij stond. Ut kinderloze echtpaar Vlieghuis zat ‘s zomers altijd stiekem op een Franse blote-konten-camping, mar mocht hunne poedel nooit meeneme. Of ons vader gin oplossing wist? Nou war ons vader nie zo thuis in die onderbroekloze vakanties, mar un hondje opvange vur oewe chef moes toch kunne. Ons moeder baalde. Zij had niks meej Vlieghuis (‘gladde glijer’) mar meej honde nog minder. Afijn, ze zou dizze keer un eugske dichtknijpe.

Behaorde enkels en ontplofte theemuts
Begin juli wier bij ons un poedelachtig, mager scharminkel afgeleverd. As ge er un brood tegenaan gooide, kreegde ‘t gesneeje terug. Kaal, meej behaorde enkels en op zunne kop un ontplofte theemuts. De staart leek speciaal ontworpe om d’n onderkant van vensterbanke meej te vege. Bij deze gladde joekel viel ut voortplantingsinstrumentarium extra op. Alsof ut er later onder geschroefd war.

Kappie, zo heette dizze mispeer van de schepping, zou twee weke blijve mar nao drie daag durfde niemand nog de schuur in. Zó vals! Mun bruur schoof meej unne stok wa rijstepap nor binne. Door da gegrom en da ontblote, paarse tandvlis durfde nie verder. Niemand liet ‘m uit, ook nie toen de hul buurt begon te meure.
Daags vurda Vlieghuis terugkwam, kwam unne dure hondentrainer langs om ut gedrocht te kalmere en aon de ketting te legge in ons kraakheldere garage. Ons moeder liet onze pa acuut de schuur ontsmette. Die lag vol meej ‘bolussen’, vurral XXXL-formaat. As ge daor in trapte, waarde oewe schoen ook nog kwijt.

Moorddadige minilama
Ons vader wier da jaor nie bevorderd. Vlieghuis had ur ‘alles aan gedaon’ mar kennelijk waren ur ambtenare die harder ‘gelikt’ hadde. “Gelukkig worre de bevorderingscriteria volgend jaor flink versoepeld”, loog Vlieghuis. “Dan kan promotie nie uitblijve.” Onze pa wier opnieuw ‘gekloot’. Begin juli kwam de glijhannes wir langs meej zunne moorddadige minilama.

‘t Liefdesleven van mun ouwlui hit mij nooit zo geïnteresseerd. Mar ik denk da ut un jaor op un erremoejig pitje het gestaon.

Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android