'Ons vader vloekte noit, behalve meej Kerstmis'

Ons vader vloekte noit, behalve meej Kerstmis. As-ie de kolenhaard moes aansteke in de ‘goei kamer'. Ut war altijd wa: ut aanmaakhout war te dun, de eierkole te vierkant, of de lucifers te nat. Kerstmis bij ons thuis rook naor dennenhout, kolendamp en ‘zondagse soep’, die dage moes trekke. Daor bovenuit stonk de poreuze gasfles. Oma zat dun hulle Kerst meej 2 emmers water en unne rozenkrans onder hur rokke. Uit vurzorg.

Ik hoor nog de krakende snuw as we nor de nachtmis liepe. Un eindeloze mis meej 2 korte missen er achteraon. Ge kwamt meej ingedeukte ‘stalknieën’ de kerk uit. Op 1e Kerstdag waren er nog 5 misse. Ut pastoorke van Maarheeze is nog oit opgepakt wegens dopingvermoedens. Kerstmis bij ons thuis. In mijn herinnering war de snuw toen witter, de boom groener en de schijn heiliger. Da heerlijke thuiskome nao de nachtmis. Meej un bevrore drupneus kreegde “warm gehakt in deeg”, waorvan oma bleef volhouwe da ut worstenbroodjes ware. Wij hadden nog ginne tv en zonge onszelf un strotvernauwing meej braaf liedjes as ‘Stille Nacht’. Of we zonge same meej onze ouwe grammofoon. Die jengelde nogal, waordoor wij dachte da ze ‘De Herdertjes lage te smachte’ zonge. Tussendoor spulde we ‘Mens erger je niet’. Totda mun bruur op verlieze stond en meej zunne knie onder de tafel bonkte. Vaarwel vrede.

Kindje Jezus ware we kwijt

Onze kerststal, meej gipse beelde, war behoorlijk gehavend. Sint Josef stond achter de stal, omda-tie mar één been had en wij, vur de balans, unne kurkentrekker in zun heup hadde gedraaid. Het kindje Jezus ware we kwijt. Daorvoor hadde we zolang un bildje van Flipje Tiel, meej zo’n bakkersmutske, in de kribbe gelegd. Duidelijk un buitenechtelijk kind. Dun os en dun ezel hadde we weggezet omda onze teckel er mar op bleef ‘rije'.

Vrete op aarde

Ut kerstdiner war bij rijke mense misschien chiquer, mar nie gezelliger. Ut hulle huis rook as oma konijn liet suddere in trappist. Alleen van de reuk mochte al nie mir auto rije. Soms hadde we gevogelte. Niemand kon lekkerder fazant klaormake dan ons tante Doosje. Da streelde gewoon oew gehemelte. Vurrral as er nog un paar vere aon zate. Wij, kindere, krege chocoladepudding meej ‘kattenspuug’ (opgeklopt schuim). De manne krege un ‘konjakske’, om de sigare te laote zakke. Ook vruuger war Kerstmis al ‘Vrete op aarde’.

Ons moeder zuchtte diep as alles vurbij war en zeej: “As die Driekoningen nou us un week irder van huis ware gegaon, had ik nie tot half januari dennennaalde hoeve vege!”

Kerstmis, ut zal altijd in mun DNA verankerd blijve. Ik gun mijn lezers sfeervolle, krijtwitte fistdage. Mar laot oewe medemens nie ondersnuwwe.

Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android