Zoenen blijft iets wonderlijks. Wij, rijpere mannen, achten onszelf deskundig. Maar je blijft afhankelijk van de zoenpartner, die tegenover je staat (of ligt als je gelúk hebt). Vooral bij officiële gelegenheden is ontspannen zoenen geen zekerheidje.
Omdat je onhandig staat te mikken, niet wetend welke variant de tegenpartij in gedachten heeft. Sommige vrouwen hangen ineens achterover, alsof jij je tanden hebt gepoetst met kruipolie. Anderen schieten onverwacht naar voren, met een kleffe lebberlik, zoals je vroeger van oma kreeg.
Ik vroeg me af waar ik mijn kuskunstjes geleerd heb. Neem de tongzoen. In mijn jeugd was er nauwelijks tv en de sporadische schoolfilms waren veel te braaf. De Dikke & De Dunne waren allesbehalve erotisch en Bernadette, Troosteres van Lourdes was helemaal gespeend van lichamelijk geflikflooi. Cowboyfilms waren ook niet leerzaam. Hoe sneller de cowboy was met zijn pistool, hoe klunziger hij was met vrouwen.
Vóórdat John Wayne het liefkozende ‘I love you, dear’ had uitgesproken, hingen vrouwen al achterover in een ongemakkelijke boog van 220 graden en werd een kus geacteerd. Nooit op de mond. Soms leek het of de cowboy een stuk uit haar kin wilde bijten. Een kuise filmster als Doris Day zag er aardig uit maar droeg nog een BH met dubbel cijferslot. Een fris gezichtje maar zo koud als de kont van een bobsleeër.
Wij, dorpsjongens, wilden doktertje spelen, maar daar werd niet bij gekust. Het handmatige onderzoek naar borst-, lies- en onderrugklachten was zéker zo plezierig. Tongzoenen leerde je geleidelijk, vaak bij de eerste, houterige danspasjes. In Maarheeze hadden we gelukkig enkele hormonale Miepjes die er wel pap van lustten. Dankbaar oefenmateriaal. Soms was het je eigen nicht, maar 'dat mocht de buik niet rimpelen'. Ik heb eens verkering gehad met een meisje van een tweeling. Mijn moeder vroeg: “Is dat niet lastig uit elkaar houden met kussen?” Ik zei: “Dat valt mee, mam Linda heeft een moedervlekje bij haar oog en Antoon heeft een baard.”
Ik heb twee rare tongzoenakkefietjes meegemaakt. De eerste keer was dat ik bij het kussen ineens het ‘drietands gebitje’ van mijn kuspartner in mijn mond had. Pijnlijk. Het arme schaap stond al zo bibberig op haar pumps en wilde meteen naar huis. De tweede keer was bij het Budelse ‘hunkerpaleis' (Zaal Bakens) waar ik een struise boerendochter verschalkte, met spierballen als kabeltouw. Voordat ik de doorgewinterde kusser kon uithangen, had ze mij al in de houdgreep en voelde ik een soort giraffentong tegen mijn strot. Was tóch effe slikken. Letterlijk!
We hebben elkaar vijf weken besnuffeld, maar haar vader zag mij niet zitten. Bang dat ik zijn hulp op de boerderij kwam bezwangeren en wegroven. Toen we goed beneveld ’s nachts om 04.00 uur thuis gestruikeld kwamen, was hij pislink en kwam mij met een riek achterna.
“Wacht”, riep hij. “Ik zal je nondedju hélpen om m'n dochter de kop op hol te brengen!" Onder het wegrennen riep ik nog: “Gelukkig, want alléén kreeg ik het niet klaar!"
Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android