Sardar vlucht na doodstraf in Iran, nu heeft hij een nieuw leven in Budel
Journalist Sardar Hassankhali (40) schreef in 2015 zijn laatste artikel in Iran. Hij pleitte voor een scheiding tussen kerk en staat. Het artikel leverde hem de doodstraf op. Sardar vluchtte en bouwde als statushouder een nieuw leven op in Budel. Hij voelt dat de weerstand tegen vluchtelingen toeneemt, maar vindt dat het dorp goed voor hem is. “Mensen zijn hier heel aardig.”
Veertien jaar lang was de Koerd journalist in het westen van Iran, vlak bij de grens met Turkije. Onderdrukking en discriminatie van Koerden tekenden zijn verhalen. “Mensen hebben daar wel een goede opleiding gevolgd, maar kunnen geen baan krijgen. We mogen onze eigen taal alleen thuis spreken en we mogen onze eigen taal ook niet studeren.”
Op een hete dag in 2015 belde zijn moeder. Gewapende mannen hadden zijn computer meegenomen. Sardar besloot geen tijd meer te verliezen. Hij stak zonder iets bij zich te hebben de grens met Turkije over. Zijn vader verkocht de auto en betaalde 8000 euro aan mensensmokkelaars. Sardar kwam na een reis over de Middellandse Zee en door Europa in Rotterdam terecht. “De vrachtwagenchauffeur zei: ‘Dit is het einde van de weg, bye bye’.”
Sardar woonde twee jaar in azc’s in Budel en Overloon. Hij vond het geen prettige ervaring. In 2015 was hij vier maanden in Budel. “Het eten was er slecht, maar ik denk dat dat nu beter is. Het was er heel druk. Ik kon niet slapen. Je denkt: wat gaat er gebeuren? Kunnen mijn vrouw en zoon komen?”
In de azc's kreeg hij te maken met spanningen en overlast. “Je bent samen met heel veel mensen uit verschillende culturen. De meeste mensen slapen ’s nachts niet. Er was veel ruzie. Elke nacht was er politie.”
Hij merkte dat er veel wordt gestolen uit winkels. "Op het azc in Overloon zag ik jongens die naar grote steden reisden om daar te stelen. Mijn buurman had dure merkkleding en schoenen in zijn kamer. Ze verkochten dat weer door." Inmiddels is het azc in Overloon gesloten.
Maar diefstallen zijn volgens hem niet het enige probleem. “Het gaat ook om verschillen in cultuur. Hier willen de mensen na zes uur in de avond rust. Als mensen uit het azc 's avonds lawaai maken op straat, omdat het voor hen heel normaal is om laat buiten te zijn, hebben mensen daar last van.”
Nadat hij een verblijfsvergunning kreeg, deed Sardar mee aan een project van de gemeente Cranendonck. Hij werd steward op het treinstation in Maarheeze. “Daar spoorde ik gestolen fietsen op. Die waren er elke dag. Het was veel." Sardar geeft aan dat hij zelf ook slachtoffer werd. “De nieuwe fiets van mijn vrouw is gestolen, maar ik weet niet of daar een bewoner van het azc achter zat.”
Stiekem heeft Sardar een keer tegen zijn vrouw gezegd dat ook hij wil dat het azc sluit. “Maar je kunt niet alle azc’s gaan sluiten, dat gaat gewoon niet. Er moeten andere oplossingen gevonden worden.” Hij vindt dat mensen uit veilige landen hier te lang blijven. “Waarom kunnen ze hier zes maanden tot een jaar blijven?”
Sardar heeft een baan op een drukkerij in Budel gevonden. Zijn vrouw is een thuiskapster en droomt van een eigen zaak. Inmiddels heeft Sardar de Nederlandse nationaliteit. Hij heeft nieuwe vrienden en fijne buren in het dorp. “Ik drink graag een biertje met ze. Maar ik blijf altijd voor de helft Iraans. Ons gebied is zo mooi, met bergen, watervallen en rivieren. Dat mis ik echt wel.”
Wil jij jouw verhaal met ons delen? Dat kan. Redacteuren van Omroep Brabant zijn van maandag 24 juli tot en met vrijdag 28 juli in Budel en Maarheeze. Je bent welkom om jouw verhaal met ons te delen. Maar je kan ons ook mailen op hetverhaalvan@omroepbrabant.nl of bellen of appen naar 040-2949492.
Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android
