Bart Kraaijvanger overdenkt zichzelf: 'Ik wil meer positiviteit, minder negatieve kritiek'

Bart Kraaijvanger, raadslid van de gemeente Cranendonck, heeft een blog geschreven over zijn vakantie in Bali. Maar meer nog over hoe hij zijn toekomst in de politiek ziet.

Lees hieronder de volledige blog van Kraaijvanger:

"Daar lig ik dan, onder een klamboe in Bali, te overdenken hoe ik na de zomer verder ga. We zijn op onze (huwelijks)reis in Indonesië en zitten wat je noemt in een sprookjesomgeving. Tussen de rijstvelden, palm- en bananenbomen, vanmiddag (het is hier zes uur later) hebben we een hike gedaan naar drie immense watervallen. Je waant je in Burgers' Zoo, maar dan echt.

Onze huwelijksreis is overigens een huwelijksreis met 'beperkingen', want we zijn hier met ons gezinnetje. Een voorrecht om dit met de kindjes te mogen meemaken, maar dat betekent ook 's avonds als ze op bed liggen dat wij ook niet verder kunnen dan 5 meter daarvandaan. Dat betekent boeken lezen (er pasten er maar twee in m'n backpack en ik wil geen e-reader), reflecteren en vooruit kijken. Vakantie is voor mij altijd zo'n natuurlijk moment om na te denken over hoe het nu gaat - vind ik nog leuk en fijn wat ik doe? - en overdenken over of ik dingen anders wil. Dan heb ik de rust, al duurt dat bij mij vaak ook minimaal een week voordat die rust echt komt.

We hebben dromen op de Toom (in Budel), niet ver van ons huis ligt een paardenwei die we mee hebben kunnen kopen toen we vorig jaar verhuisden. Daar willen we iets mee, iets moois voor onszelf en de omgeving. Dat hopen we het komend jaar verder te kunnen gaan uitwerken, als we straks thuis komen staat daarover een gesprek met de gemeente en provincie gepland. Het zou mijn ideaalbeeld zijn, mijn huidige ZZP-werkzaamheden langzaam maar zeker ombouwen naar ondernemen aan huis. Of dat ervan gaat komen? Nog geen idee, er zijn veel restricties en regels in het buitengebied waar we met dat perceel ook mee te maken hebben. Maar we willen er voor gaan, dus zetten we er op in.

Als ik daarover nadenk, dan denk ik ook meteen over ons gezinnetje en de kinderen die jong zijn, waar ik zo van geniet en wil genieten. Ik schrijf bewust ook 'wil genieten' erachter, want alles wat ik doe vraagt tijd en daarmee vraagt het iets van ons gezin. En die plannen op de Toom, dat komt naast mijn eenmanszaak, naast Ellen haar werk, naast het huishouden en naast de politiek. Dan schiet genieten van de kindjes er nog wel eens bij in. Dat wil ik echt zoveel mogelijk voorkomen.

Tegelijkertijd probeer ik een balans te vinden, want ik vind het belangrijk om ook verder te kijken dan mijn eigen ik en mijn eigen gezin. Er is een leven na mij en er is een leven na mijn kinderen. Althans, dat hoop ik. En dan doel ik niet op het hiernamaals, maar dan doel ik op de wereld voor de generaties na ons. Ik wil eraan bijdragen dat we die net wat beter achterlaten dan dat we er zelf op zijn gekomen. Daarvoor ben ik bereid wat van m'n eigen tijd (en die van m'n gezin) op te offeren en dat is in mijn geval oa de lokale politiek.

Zoals we nu bezig zijn, gaat dat beter achterlaten niet lukken. We zijn in mijn ogen veel te veel met ons eigen hachie op de korte termijn bezig. Ergens logisch, misschien menseigen, je wil het zelf fijn hebben, maar we zijn in mijn ogen teveel doorgeslagen naar het individualistische. Je hoeft niet langer dan een week in Indonesië te zijn om het verschil met Europa te zien. Het is confronterend om te zien hoe zeer men er hier voor elkaar is, deze Aziatische samenleving die draait op het collectief. Men zorgt voor elkaar, men is vriendelijk naar elkaar, men buit elkaar niet uit. Het verkeer hier is het voorbeeld daarvan: het oogt als één chaos, scooters en auto's halen elkaar links en rechts in, toeteren is onophoudelijk en oversteken gaat door je hand op te steken en de tientallen scooters die op je afkomen tegen te houden (zebrapaden zijn er enkel voor de vorm). En politie zie je enkel tijdens de ochtend- en avondspits, met fluitjes en handgebaren orde in de chaos proberen te scheppen: een ongeluk gebeurt er niet.

Dit 'verkeerssysteem' werkt omdat men oog heeft voor elkaar, toeteren betekent 'ga een klein beetje opzij' en wil je invoegen of inhalen dan maakt de ander gewoon plaats voor je. Geen agressief of geïrriteerd gedrag, maar elkaar de weg gunnen. Symbolisch voor het leven hier, zo lijkt. Samen komen we verder in plaats van alleen ga je sneller.

Tegelijkertijd overdenk ik dan de politiek. Ik merk dat ik de afgelopen anderhalf jaar, sinds ik in de raad zit, vaak kritisch en misschien ook wel vaak negatief overkom over onze gemeente Cranendonck. Terwijl ik juist de politiek in ben gegaan met een positieve insteek, ik zie zoveel mogelijkheden tot vooruitgang. Ik wil vooruitgang, ik wil positieve impact, ik wil samen met elkaar (Cranendonckers) een gemeente neerzetten waar we trots op zijn. Ik vind het dan ook frustrerend om te bemerken dat ik me vaak negatief uitlaat over hoe dingen gaan. Maar ik constateer ook dat er gewoon heel veel niet goed gaat.

Het is veel fijner om positieve ontwikkelingen te kunnen benoemen, maar dat is te vaak niet het geval. En het meest frustrerende daaraan is dat ik daar zelf mede verantwoordelijk voor ben als gemeenteraadslid, want ik ben samen met achttien andere gekozen personen het hoogste bestuur.

Echter, ook hier geldt: we kunnen het alleen maar samen doen. En ik zie daarin dat ik vaak anders tegen de huidige ontwikkelingen aankijk dan de meerderheid van die raad en dat ligt net zoveel aan mij als aan hen. Want een kijk van iemand op zaken is persoonlijk en daarmee niet goed of fout, maar je kunt er wel wat van vinden. En ik vind dat we wat meer naar de lange termijn moeten gaan kijken en wat meer in het algemene in plaats van het eigen belang moeten gaan kijken. En ik hoop dat ik daarmee op zo'n kort mogelijke termijn de ontwikkelingen positiever kan beschrijven, want dat is wel een van mijn huidige overdenkingen en wensen voor wat ik anders zou willen na de zomer.

Meer positiviteit, minder negatieve kritiek. Als je tips hebt, je eigen overdenkingen hierover (wellicht tijdens jouw zomervakantie?), ik ontvang ze graag. En ik doe het graag samen, met die andere achttien, maar nog liever met een veel grotere groep Cranendonckers. Dat is dan ook één van mijn andere toekomstplannen, want ik ben niet alleen verder gegaan in de politiek om alleen te blijven."

Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android