'Er is niets wat kaalheid méér benadrukt dan een toupet'

Ik heb geen haviksogen. Toch zie ik op afstand of iemand een toupet draagt. Heel sneu voor alle 'toupetgelovigen', maar er is niets wat kaalheid méér benadrukt dan een toupet.

Als ik zo iemand tegenkom, kijk ik altijd eerst of er geen elastiekjes achter de oren zitten. Of punaises, waarmee de ‘kunstkuif’ is vastgeprikt. Mijn opa droeg er vroeger ook een, als hij naar het café ging om te kaarten: zijn ‘toep-pet'. Toupets en pruiken zijn zo oud als de mensheid. Denk aan Lodewijk XIV. De zonnekoning. En wie kent niet die Duitser met dat ‘haarstukje’ onder zijn neus?

Vooral Amerikanen kunnen zich toetakelen. Oudere tv-presentatoren en filmsterren zijn vaak véél te 'strakgetrokken' en hebben een gezicht of ze in de poep hebben geblazen. Overdréven bruin! Het meest gênante is nog dat kalende presentatoren een platgeslagen cavia op hun kop lijken te dragen. Als het woord 'schaamhaar' nog niet zou bestaan, was dat een perfecte definitie geweest. Daarbij hebben ze vaak overdreven witte tanden, alsof ze bij het ontbijt alleen maar krijt eten. Het is altijd ‘té’ bij die Amerikanen.

Bij vrouwen zie je ‘nephaar’ veel minder, vind ik. Ik heb prinses Beatrix er lang van verdacht. Die kon bij windkracht 13 en 'beperkte dijkbewaking' rustig een terrasje pikken in Scheveningen. Geen haartje bewoog. Ik las pas een interview met een gerenommeerde pruikenmaakster, die jaren de glibberige “glittertantes” Linda de Mol en Chantal Janzen als klant had. Ik dacht al, dat haar zit gewoon te onberispelijk, dames, om écht te lijken.

Bij mannen hebben we genoeg voorbeelden. Gerard Joling en Frans Bauer verbergen onder hun haarstukjes ook een gewone vleespet. En Dick Advocaat? Die hebben ze bovenop vol geplant met implantaten, behalve zijn kruin. Geen gezicht! Nou lijkt die blinkende schedel net een landingsplaats voor drones. Toch zei Advocaat: “Ik beschouw mezelf niet als kaal. Ik ben gewoon gróter dan mijn haar!”

Ook politici hebben de zegeningen van de haararchitect ontdekt. Boris Johnson, de Engelse ex-premier, liep rond met een blonde ragebol maar dat was geen pruik. Waarschijnlijk waste hij zijn haren met wc-eend of werkte zijn föhn op krachtstroom.

Hemeltergend vond ik die Italiaanse ex-premier Berlusconi. Hij had al zo’n 'boeventronie' en was net een strakgetrokken clown met zijn ‘eeuwige glimlach.’ Zijn pikzwarte gladde pruik leek wel een stuk dakleer, dat op zijn kop geplakt was met vijfsecondenlijn. Zijn ‘kunstkuif’ mocht natuurlijk niet loslaten tijdens zijn bunga-bunga-feestjes. Berlusconi kickte op jonge grietjes en schijnt ooit gezegd te hebben: “Als ze kunnen schommelen, kunnen ze ook wippen."

Ongetwijfeld is Donald Trump de Amerikaan met het meest bizarre 'waaikapsel'. Bij het minste windvlaagje moet je goed kijken of het niet zijn okselhaar is dat over zijn kruin is gedrapeerd. Of zou het een pruik zijn van schaamhaar, van zijn onafscheidelijke, dartele, modieuze honneponnetje.

Ik zou tegen de schatrijke Trump willen zeggen: "Als je nog een keer een pruik koopt, pak dan echte kwaliteit. En laat er meteen wat hersens in stoppen!"

Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android