‘Nel Coomp' mengde zich in het verenigingsleven en schreef ‘Hoe moi is ôs Zurrik’

Nelly Compen, in Soerendonk beter bekend als ‘Nel Coomp’, werd op 5 juni 1950 geboren als dochter van steenhouwer Jaon Compen (1911-1964) en Coba van Mierlo (1912-2001). Het gezin Compen-van Mierlo woonde in de Zitterd en telde vijf kinderen: Thom, An, Sjef, Jan en Nelly. Later verhuisde het gezin naar het centrum van Soerendonk, naar café-zaal De Valk. Na enige tijd keerden zij weer terug naar de Zitterd.

Nelly ontwikkelde zich tot een zeer sociaal mens en stond volop in het verenigingsleven van Soerendonk. Ze werd lid en voorzitster van de KPJ, een zeer actieve vereniging die in 1979 het 50-jarig bestaan vierde. Bij de KPJ sloot zij zich aan bij het toneel. Dat werd haar lust en leven: toneelspelen, stukjes schrijven en ook regisseren.

Nel schreef ook gedichtjes en kleine verhaaltjes. Het dialect van Soerendonk lag haar na aan het hart. In 1998 schreef zij in de Aa-kroniek over spreekwoorden en gezegden: ‘Zurriks is zo!’ Haar gedichten staan opgetekend in het boekje ‘Signalen’.

‘Hoe moi is ôs Zurrik’

Haar gevoel voor humor bracht haar ook in aanraking met carnavalsvereniging De Roesdonkers van Soerendonk. Zo was Nelly 22 jaar redactielid van carnavalskrant ‘de Roesdonker’, werd ze lid van de raad van elf en schreef ze teksten voor de Bonte Avonden en daarbij stond ze ook zelf in de ton. Maar bovenal staat ze in Soerendonk bekend als schrijfster van het Roesdonklied ‘Hoe moi is ôs Zurrik’.

Marishof

Verder legde Nelly haar hele ziel en zaligheid in ontspanningsclub de Vriendschap, een soos voor mensen met een verstandelijke beperking. Later ging zij werken als vrijwilligster in zorgcentrum Marishof; daar verzorgde en vermaakte ze de bewoners met veel plezier. De waardering daarvoor was groot.

Overlijden

De zorg die Nelly gaf, had ze later zelf nodig. Nelly werd ziek en moest tenslotte opgenomen worden in hospice Kempenhof in Valkenswaard. Daar is zij op 17 september 2011 op 61-jarige leeftijd overleden. Daarmee ging een markante vrouw heen, maar Soerendonk eert haar nog steeds met het zingen van het Roesdonklied ‘Hoe mooi is ôs Zurrik, ôs durrepke klein’.

Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android