Dit is hoe een wielerbaan een café in Budel liet floreren
Sjefke Meusen staat in 1929 aan het begin van De Wielerbaan aan de Maarheezerweg in Budel. Toen in die tijd de economie instortte, kwam hij met het idee om zijn woonhuis te verbouwen tot café en hierachter een betonnen wielerbaan aan te leggen. Het was de bedoeling om mensen die de wielerwedstrijden bezochten naar zijn café te lokken. En dat lukte. Hier lees je over hoe de huidige Wielerbaan ontstaan en gevormd is.
Via Heemkundekring De Baronie van Cranendonck
Als een van de enigen legde Sjefke Meusen samen zijn broer Willem
en Bertje Sprankenis een betonnen wielerbaan aan in 1932. Langs de baan bouwden ze twee staantribunes en een
overdekte zittribune. Er konden 4000 mensen plaatsnemen, waarvan 1000 op de staan- en
zittribunes.
Al met al een
prachtige wielerbaan waar Sjefke en heel Budel trots op konden zijn. Het werd gezien als de mooiste baan in de omgeving. Ondertussen was Sjefke ook klaar met de
verbouwing van een gedeelte van zijn woonhuis tot café.
Gezelligheid
Op 5 mei 1933 opende het café, dat toen al De Wielerbaan heette. Met zijn
onafscheidelijke 'Henbasser’, een grote harmonica en met zijn zang wist Sjefke
in zijn nieuwe café al snel de stemming er in te brengen. In het café heerste
al direct een gemoedelijke en gezellige sfeer.
Trots in Budel
Twee weken daarna, op 21 mei, opende de wielerbaan. Budel
maakte er een echte feestdag van. Aan veel huizen wapperden de driekleur, een
teken dat de mensen van Budel trots waren op hun nieuwe wielerbaan. Van heinde en verre
kwamen wielerliefhebbers naar hier om de openingswedstrijden bij te
wonen, die op diezelfde dag nog plaatsvond.
Natuurlijk werd er na de
prijsuitreiking nog lang nagekaart in het café en werden de wedstrijden nog
veel 'met de mond verreden'. De wielersport floreerde in die jaren en ook voor de
renners uit onze streek was de nieuwe baan een uitkomst.
Teloorgang
De eerste vijf jaren waren een glorietijd voor de wielerbaan. Daarna brak,
mede door de verslechterende economie, het verval aan.
De belangstelling liep terug. Er
reden nog wel renners op de baan maar geld was er niet meer bij. Bovendien
was er geen vereniging of club meer om de zaak mee te helpen organiseren. Zo
kwam de hele last van de wedstrijden met inkomsten en uitgaven, en niet te
vergeten het onderhoud van de baan, op Sjefke neer.
In de jaren veertig werden er nog wel
wedstrijden verreden, maar meestal alleen door plaatselijke wielrenners en
amateurs. Bovendien had de baan veel geleden omdat er ook wedstrijden met
auto's en motors op werden gereden. Aan het einde van de jaren '40 kwam er
een einde aan de georganiseerde wedstrijden op de ‘Budelse Wielerbaan’.
Baan afgebroken
Aan het einde van de jaren '50 is de wielerbaan afgebroken. Zo kwam er een
definitief einde aan de prachtige baan waar veel publiek uit Budel en omgeving heeft
genoten van wielersport op het hoogste niveau.
De geheel gerestaureerde café-zaal De Wielerbaan bestaat uiteraard nog steeds.
Het hele verhaal lezen? Dat kan op HIER, op de site van heemkundekring De Baronie van Cranendonck.
Download de gratis app van Cranendonck24 en mis niets → Apple | Android
